Kassetassen var en fryktelig type gjenferd beskrevet av Gabriel Scott i 1905. Han kunne være liten som en pimpedill, forkledd som en gammel mann. Hvis den gamle mannen spurte om å få sitte på ryggen din måtte du aldri si ja for da kunne han bli stor som et hus.

Han var typisk kledd som mannen med ljåen og hadde en dolk som han flittig brukte. Du måtte alltid sette beina i kryss og rope «ein dau mann!» når du passerte Kassetassen for da sank han i jorda.

Han er utskåret i fjellet under en bru ved Høvåg hvor han holder til slik at alle som kjører under brua i båt kan se opp på ham.

Når utidsfuglen – eller Gjertrudsfuglen – pip så sårt, så blir det snart regn. Dei seier at den gong Jesus gjekk rundt på jorda mellom folk, så kom han ein dag i ein kjellar til ei som stod og baka lefser. Jesus bad ho då om å få noko å ete. Så tok kona av eit emne mykje mindre enn det ho brukte å bake ut. Men då ho tok og kjevla på det, blei lefsa større enn dei ho elles fekk. Då totte ho ikkje ho kunne gje den til vandringsmannen. Så tok ho eit endå mindre emne, men denne gongen blei lefsa endå større. Så sa ho rett ut at ho kunne ikkje gje han noko mat.

Då bestemte Jesus seg til at han ville gjere noko som kunne vere til advarsel for dei som var så djerve at dei aldri kunne få nok og ikkje kunne unne andre av overfloda si. Så skapte han ho om til ein fugl og sa at ho skulle få avkom som alltid skulle vere forbanna for hennes skuld. Dei skulle flyge frå plass til plass og aldri få vatn utan kvar gong det regnde. Men når fuglen blei så fælt tørst og skreik så sårt, så tolde ikkje Vårherre å høyre det, og så sende han regn.